Op zoek naar leven in het bos

We zetten onze eerste stappen op het pad richting het bos en moesten al halt houden. Een eerste teken van dierenleven! Voetsporen in de modder. We bekeken ze aandachtig en er volgden al snel nieuwe ontdekkingen, andere voetsporen. Het zou kunnen gaan over hondensporen, maar wie weet was hier wel een vos gepasseerd.. óf zelfs een wolf?! De spanning was in de ogen van de kinderen af te lezen, de energie zat goed! 

We maakten nog even de tijd om onze ogen te sluiten en de geluiden van de omgeving in ons op te nemen. We hoorden vogels, veel verschillende soorten. We probeerden ze te benoemen, maar dat bleek nog even te moeilijk.

Daarna konden we onze tocht verder zetten, een stevige wandeling volgde naar het bos. Onderweg werd er af en toe luid geroepen bij een nieuwe vondst. Veren werden overal gevonden, nog meer sporen én af en toe een nootje waar al aan geknabbeld was. 

Eens aangekomen op onze vaste plek in het bos, was het tijd om kort op verkenning te gaan en aten we ons 10-uurtje op. Ook tijdens dit moment volgde ontdekking na ontdekking. Er werd duidelijk grondig gezocht naar tekenen van leven, dit beloofde voor het verdere verloop van de dag. Voor we verder konden was het eerst tijd om ons zo onopvallend mogelijk te maken. We gingen over tot camouflage! We smeerden modder op onze gezichten en handen, tegen de geur én onze felle huid. We staken bladeren en takken in onze haren en tussen onze kleren. 

​Een tweede belangrijke element om dieren te kunnen vinden is stilte, zo stil mogelijk moesten we zijn. Om dit te oefenen speelden we omgekeerd verstoppertje. Eén van de kinderen moest zich gaan verstoppen. De anderen sloten allemaal hun ogen en we telden samen tot 30. Daarna stoven we uit elkaar en gingen we op zoek naar het ene verstopte kind. Eens iemand hem of haar gevonden had moest die erbij gaan zitten en zich zo stil mogelijk houden. Zo ging de volledige groep op zoek naar de steeds groter wordende verstopte groep. Eens er nog één iemand ons niet gevonden had, kwamen we opnieuw tevoorschijn. Daarnaast spraken we ook een gebarentaal af. Wanneer we iets gevonden hadden in het bos, zouden we tekens naar elkaar doen. Roepen kon immers niet, dan zouden we dieren afschrikken!

We waren er nu helemaal klaar voor… gecamoufleerd én muisstil vertrokken we op verkenningstocht. We kwamen heel wat tekenen van leven tegen. We vonden bizarre burchten, diepe hollen, insecten onder boomschors, een braakbal, leeggegeten noten, … Leven genoeg te ontdekken in het bos! 

Na een intense voormiddag met heel wat nieuwe impulsen, aten we gezellig samen op de ‘Crossersclub’. Nadien leefden de kinderen zich helemaal uit en genoten van de vrijheid! Saar en Evelyn genoten ondertussen van het heerlijke uitzicht… 

Eens we weer op  volle kracht waren, gingen we wat dieper in op dierensporen. We hadden een grote memory meegebracht en speelden dit met de hele klas. Al snel konden we alle voetsporen aan het juiste dier linken. De dag sloten we af met het maken van dierenwoningen. Sommigen probeerden een vogelnest na te bouwen. Dit bleek een enorm moeilijke opdracht, die vogels kunnen er wat van… We besloten verder onderzoek uit te voeren in de klas en op een later tijdstip opnieuw een nest te bouwen. Mét de nodige kennis weliswaar! Een ander deel van de groep smeet zich op het graven van hollen, ook dit bleek dit niet evident. Wat zijn die dieren toch slim en handig!

We vatten de terugweg aan. Vlak voor de bushalte hielden we nog even halt bij een klein riviertje en schepten we met netjes in het water. Op zoek naar leven. Er was redelijk weinig leven in te vinden, maar af en toe werd toch een wormpje, slak of kever boven gehaald.
​
Wat een dag… Wat een ontdekkingen! Voldaan en uitgeput konden we de bus opnieuw op.