De ontdekkingsreis door de dierenwereld

De dierenwereld deed na de kerstvakantie zijn intrede in leefgroep 3. Wat een breed onderwerp! Hoe pakken we dit aan? Heel eenvoudig, vanuit de kinderen zelf natuurlijk! 

Elk kind koos een dier uit, waar hij of zij nog niet veel over wist, om verder te onderzoeken. Tijdens dit project worden we echte wetenschappers... met een loep en informatiebronnen in de hand proberen we het dier vanbinnen en vanbuiten te leren kennen. 

Op stap naar het exotische Gent 

’s Morgens (heel erg vroeg voor sommigen) spraken we af aan het station. Iedereen was op tijd, wat een opluchting! We vertrokken met de trein richting Gent, vol enthousiasme en het klassikaal geschreeuw: ‘Naar de trein! Naar de trein! Naar de…!’
​
Eenmaal toegekomen vertrokken we te voet richting het Sint-Pietersplein, waarbij we een doortocht waagden door het Citadelpark. ‘Is dit het natuurpark, Evelyn?’ Nee, dat niet!  Maar toch genoten ze met volle teugen. Ze liepen de bergen op en af en toen kwamen we aan de grotten. Een stormloop werd in gang gezet, gelukkig konden we ze in de gaten houden dankzij hun opvallende fluo-uniformpjes. 

Daarna kwamen we eindelijk aan in het Huis van Kina, gelegen aan het Sint-Pietersplein. Jassen, tassen en mutsen werden veilig opgeborgen in een grote bak. We verdeelden de groep in twee en trokken er elk met 8 kinderen op uit, het werd een heuse ontdekkingstocht waarbij de vragen als een waterval uit de kinderen liepen.
​
Mijn groepje volgde de evolutie van de dieren, waarbij we startten op het gelijkvloers. Daar werd ingegaan op dino ’s, insecten en de eerste vissen op aarde. Vol bewondering bekeken ze het skelet van een reuzenhaai, die eeuwen geleden reeds uitgestorven is. We bekeken de enorme hoeveelheid aan bewaarde insecten, waar vooral de reuzenkevers een grote indruk op hen nalieten. 

Elia vond hier als eerste het dier dat hij tijdens dit project onderzoekt: de rog! Daar moesten we toch even bij gaan liggen ;) 

Daarna trokken we naar hoger geleden gebieden, de eerste verdieping! Daar wordt de evolutie van dieren én de mens verder uitgelicht.
'Is de mens dan echt een dier? Wij lijken daar toch niet op!' 
'Een aap lijkt ook niet op een vis of een giraf hé!'
'Ah ja ...' 

Samen met hen bekeek ik 'het bord der evolutie'. Het eerste leven op aarde waren de ééncelligen ('Wat?!'), de weekdieren en schaaldieren ('Ah, dat ken ik.')
Wat kwam er daarna? De vissen!  
En daarna? De dino's! Ah nee, de a - m - f - ... 

Daarna evolueerden de reptielen en zoogdieren. We volgden dezelfde volgorde in het museum. We startten met de zalen over schaaldieren en vissen.  

Titus vertelde ons dat hij ooit eens was gaan snorkelen, daar had hij ook zo van die kleurige planten gezien. Koralen! Maar ook heel wat vissen. 

Daarna trokken we verder naar de zalen van de reptielen en zoogdieren. Wat een gekke én grote dieren allemaal! Vragen overrompelden me. De één al eenvoudiger te beantwoorden dan de ander, maar de enorme nieuwsgierigheid en interesse was eindeloos én geweldig!  

Ook Titus, Merijn en Ben vonden hun dier dat onderwerp vormt voor het onderzoek. Respectievelijk het vogelbekdier, het konijn en de tijger (hier de uitgestorven sabeltandtijger). 

Titus vond het fantastisch om te ontdekken dat zijn dier wel een heel speciaal zoogdier is, een dier dat veel gemeen heeft met een reptiel en dus een mooi voorbeeld is van de evolutie van het leven op aarde!

Hierna gingen we nog eens kijken op de vogelverdieping én om dit alles af te ronden durfden we het aan een échte aardbevingssimulatie te ervaren! 

Het Huis van Kina was een heerlijke ervaring, maar onze honger was nog niet helemaal gestild dus we vertrokken met de bus richting Mariakerke. 

We mochten onze boterhammetjes opeten in de woonkamer van mijn gastvrije mama, lekker dicht bij elkaar vulden we onze magen en warmden we onze lijven. 

Eenmaal de brooddozen leeg waren, hadden we de nodige energie om een rustgevende wandeling te maken door de winterse Bourgoyen-Ossemeersen. 

Bij aankomst vertelde ik hen het volgende: 
Hier zijn we in een natuurreservaat, de natuur en de dieren zijn hier baas en wij  mogen hier van hen een kijkje komen nemen. Wij zijn de gasten. Let wel op, als wij te luid zijn zullen de dieren zich verstoppen en zullen we er maar weinig kunnen spotten. Ook zullen we heel goed moeten kijken om de dieren te vinden, want ook wij verstoppen ons graag in onze huizen als het zo koud is! 

Sluipend werden de eerste passen gezet op het pad. Muisstil was de groep en hun ogen flitsten alle kanten uit. Opeens werd de stilte verbroken door een luide gil: 'Een hol! Een hol in de boom!' Telkens we tekenen vonden van leven, was het enthousiasme te groot om de stilte te bewaren. We vonden molshopen, vogelnestjes, huisjes van een nog onbekend dier, ... We zagen zwermen vogels voorbij vliegen, ontdekten dat vogels zo licht zijn dat ze niet door het dunne ijs zakken en vonden insecten op het pad die we in veiligheid brachten door ze in de berm te leggen. Zo veel leven, dat je op het eerste zich moeilijk ziet (ook jullie zullen even moeten zoeken op de foto's! ;) ). 

​

Een beetje moe, maar voldaan konden we de terugtocht aanvatten! 
Ik heb er alvast enorm van genoten, hopelijk kan ik jullie op deze manier ook wat laten meegenieten...